Rammstein

In juli was ik met Joep bij Rammstein. Rammstein is de meest succesvolle Duitse rockband. Maar ze zijn niet alleen in Duitsland Rockstars, ook in vele andere Europese landen en zelfs in Amerika en Mexico zijn ze best wel beroemd. De band Rammstein bestaat sinds 1994 en nu vieren ze hun 30-jarig podium jubileum. Ik was een beetje bang dat het wellicht de laatste keer zou zijn en ik wilde er heel graag heen. 

Gelukkig kwam de band ook voor vijf shows naar de Veltins Arena in Gelsenkirchen, een stad niet ver weg van ons huis, zodat we niet eens ver moesten reizen. Anders had ik zeker geaarzeld om kaartjes te kopen. Dus hakte ik de knoop door om er naar toe te gaan en Joep moest mee. Eigenlijk houdt hij niet van Rammstein, hij vindt Guus Meeuwis leuk maar als ik naar Rammstein wil dan legt hij zich erbij neer en gaat mee. Zo'n lief jochie, zeg. 

In oktober startte de voorverkoop en ik had de kans al een week eerder kaartjes te kopen, wat ik uiteraard ook deed. Mijn hartslag ging tekeer toen ik de aanvraag stuurde. 

Ik was echt zenuwachtig. Zoiets avontuurlijks had ik al lang niet meer gedaan. Maar ik had een probleem. Ik was niet fit genoeg om er uren los te gaan. Dus ging ik vanaf nu regelmatig naar de sportschool, behalve als ik ziek was en geloof het maar, ik was vaak te ziek om te sporten. Maar ik wil niet klagen, want uiteindelijk lukte het (maar dat kon ik op dit moment nog niet weten). 

De dagen vlogen voorbij, maar waar bleven de kaartjes? Elke dag was ik aan het wachten op de postbezorger maar er was geen brief van het bedrijf in zicht. Elke dag vroeg ik de postbezorger waar de kaartjes bleven en ik werkte vast en zeker op zijn zenuwen maar uiteindelijk had hij de envelop bij zich. De kaartjes waren er. 

Verder ging het met het sporten en met het normale dagelijkse werk en sneller dan verwacht kwam de grote dag eraan. Vandaag was het zo ver. Maar wat was er aan de hand? 's Morgens, toen ik wakker werd, had ik keelpijn en ik vreesde dat het Corona was. Ik testte mijzelf, maar gelukkig had ik geen Covid, alleen de keel was een beetje geïrriteerd en een uurtje later was alles weer in orde. Poeh! 

's Middags reden wij naar Gelsenkirchen. De snelweg was vrij,  geen enkele file en het schoot snel op, daardoor bereikten we Gelsenkirchen veel te vroeg. Van tevoren hadden wij een plek in de parkeergarage geboekt en hoefden we ons dus geen zorgen te maken over het vinden van een parkeerplek. 

We gingen meteen naar de Arena en zochten onze stoelen. Eigenlijk hadden we nog een heleboel tijd om iets te doen en rond te lopen maar er was zoveel te zien en we hadden echt een goed uitzicht vanuit de bovenste rij waar wij zaten. In de arena leek het als een mierenhoop en de tijd verging als een snufje. Zo rond half acht begon Abelærd, de voorband met hun programma, wij waren blij toen het voorbij was, maar achteraf gezien waren ze niet zo slecht en eigenlijk een goede keuze van Rammstein om zo'n piano-band in te zetten. 

Abelaerd was klaar met hun show, maar waar bleven de legenden? Het enige wat te zien was, was dat ze met de techniek in de problemen zaten. Een valluik werkte niet maar uiteindelijk lukte het en de show kon beginnen. 

Oh jeetje! Het was zo geweldig, dat kun je je niet voorstellen. Zo buitengewoon en onbeschrijfelijk, daar heb ik echt geen woorden voor. De muziek en de vuurshow waren zo prachtig, daar zou het hart van een pyromaan echt hard lachen. Wij zaten geen momentje stil op onze stoelen, we vierden en dansten en zongen de liedjes mee en hadden plezier. De vuurtorens waren zo dichtbij dat mijn gezicht elke keer als er een vuurstoot kwam heel warm werd en ik aan het zweten was. Echt indrukwekkend! 

     

Helaas duurde de show van Rammstein maar twee en een half uur zonder pauzes, wat natuurlijk echt lang voor zo'n band is, om eerlijk te zijn. Maar op een gegeven moment was het allemaal voorbij dus we waren zo kwart voor twalf weer op weg naar huis. Wat een geweldige belevenis en als ik deze kans nog een keer zou krijgen, zal ik er in ieder geval weer bij zijn. Wellicht in een ander stad waar het stadion iets groter is. Misschien ook in het buitenland, wie weet. In totaal waren er trouwens zo'n 250.000 fans alleen in Gelsenkirchen aanwezig.

De volgende dag reden we weer naar Gelsenkirchen om een beetje merch te kopen. Gisteren hadden we er geen zin in omdat wij de spullen niet met ons mee wilden slepen. 

Jongens, wat een uitstapje!